ذهن هنرمند

کتاب «ذهن هنرمند: ابعاد روانکاوانه‌ی خلاقیت، هنر و هنرمندان مدرن» نوشته جورج هگمن، متنی در زمینه مبانی روانشناختی خلاقیت و هنر مدرن است که از دیدگاه روانکاوی ایگو به بررسی هنر دوران مدرن می پردازد. این کتاب که در سال 2010 منتشر شد، به این موضوع می پردازد که چگونه نظریه روانکاوی معاصر بینش هایی را در مورد ذهن هنرمندان و ماهیت فرآیندهای خلاقانه آثار آنها ارائه می دهد. مدل تحلیلی که وی در این کتاب عرضه کرده است بر اهمیت بالینی و تاریخی درک عوامل روان‌شناختی که هنرمندان و آثارشان از آن ها بهره مندند، تأکید می‌کند. برای مثال، هگمن تحلیل می کند که هنر به عنوان ابزاری برای هنرمندان در جهت یابی در دنیای درونی خود، مدیریت تعارضات روانی و دستیابی به حس انسجام و پایداری، عمل می کند. به عبارت دیگر، خلاقیت به عنوان یک مولفه حیاتی از بهزیستی روانشناختی در نظر گرفته می شود که یک خروجی درمانی برای احساسات و راهی برای کشف خود برای هنرمندان عمل می کند. قابل ذکر است که بخش قابل توجهی از کتاب به بررسی تکامل هنر مدرن اختصاص دارد. نویسنده توسعه هنر مدرن را در کنار تغییرات در هنجارهای اجتماعی، ارزش های فرهنگی و مفهوم خود (ایگو) دنبال می کند. او استدلال می کند که ظهور مدرنیسم در هنر منعکس کننده دگرگونی خود (ایگوی) مدرن است که با افزایش درون نگری، خودمختاری و هویت‌ مشخص شده است. یکی دیگر از جذاب‌ترین جنبه‌های کتاب «ذهن هنرمند» بررسی زندگی و عوامل روان‌شناختی هشت هنرمند مدرن از جمله هنری ماتیس، مارسل دوشان، جکسون پولاک و اندی وارهول است. هگمن به ریشه‌های حس زیبایی‌شناختی این هنرمندان می‌پردازد و خلاقیت آن ها را به مراحل اولیه رشدشان بازمی‌گرداند. او به این موضوع می پردازد که چگونه تجربیات اولیه، روابط با والدین یا پرستاران فرزند و فرآیند فردیت و تشخص، به درک زیبایی‌شناختی و بیان هنری این افراد کمک کرده است. در نهایت، کتاب با بحث در مورد مفاهیم زیبایی شناختی در حوزۀ روانکاوانه خود (ایگو) برای درک هنر و خلاقیت دوران مدرن به پایان می رسد.