درباره زیبایی زنان

درباره ی زیبایی زنان یک متن کلاسیک رنسانسی است که به طور کلی به مفهوم زیبایی میپردازد و به طور خاص به زیبایی زنان. در نظر نویسنده ی رساله که ادیب و فیلسوفی نوافلاطونی است زیبایی زنان یکی از برجسته ترین مصادیق زیبایی به شمار می آید. او برخلاف نگاه مردسالار و زن ستیز حاکم بر زمانه اش به بحث از برابری مردان و زنان میپردازد و زن را از بزرگترین مظاهر زیبایی الاهی میداند. این رساله دربردارنده ی دو گفت وگو میان یک نجیب زاده ی جوان و چهار زن است و به بحث درباره ی زیبایی، تعادل وقار و رفتار زنان می پردازد. درباره ی زیبایی زنان یکی از منابع اصلی برای فهم زیبایی شناسی و فرهنگ ایتالیا در عصر رنسانس است.